«Dr Dialäkt ligt im Spitaubett u muderet vor sech häre. Letscht Nacht het er sech notfaumässig la iiwiise, wöu er wider mau ds Gfüeu het gha, är müessi stärbe. Wo me ne nach iigehender Un­gersuechig nid uf d Intensivstation bracht het, sondern in es Sächser-Zimmer uf d Überwachig, het er ds Spitaupersonau i sire lideschaftlechen Art u Wiis aapfuret u isch geng lüter worde, so dass me ihm öppis zimlech Starchs zur Beruehigun...